Cyrk dziwadeł

Kto jest gotów na groteskę?

Słychać już orkiestry brzmienie

Ja rozsiadłem się wygodnie

Zaczynajmy przedstawienie

Jako pierwszy dziś wieczorem

Wprost z krainy bezsilności

wykręcony przybył pokrak

bez sumienia i godności

Słowem bawi swym, żonglując

fałszywymi półprawdami

ku uciesze ślepej tłuszczy,

co nagradza go brawami

Patrząc prosto w moje oczy,

to co słyszeć pragnę mówi

A ja bawię się cudownie,

gdy on w słowach swych się gubi

I też słucham i też klaszczę

i z uśmiechem kiwam głową

Lecz naprawdę, to nie wierzę

w ani jedno jego słowo

Ale oto drodzy Państwo

właśnie stanął na arenie

drugi z "cudów" tego świata

Jego talent to pragnienie

Złotych monet pożądanie

za ich blask swą oddał duszę

Teraz kupić chce was wszystkich

lecz ja sprzedać się nie skuszę

Znów więc usta me w uśmiechu

ironicznym wykrzywione

Chyba dość już tych atrakcji

lepiej pójdę w swoją stronę

I wyszedłem z tego cyrku

sam, bo tłum już obrósł sadłem 

Oni wszyscy tam zostali

i nazwali mnie dziwadłem.